We zijn de afgelopen twee jaar op verschillende punten lyrisch geworden over hoe het is om Sydney binnen te vliegen. Van het bespreken van de ins en outs van hotelquarantaine (inclusief de uitdagingen van die twee weken zelf) tot rapportage over het gevoel dat sommige mensen hebben gedeeld dat ze zich bij aankomst als een crimineel voelden, we hebben Sydney redelijk goed gedekt.
Maar hoe is het om nu naar West-Australië te vliegen?
Vraag je hersens aan het draaien? Vluchthacker Immanuel Debeer deelde onlangs met DMARGE hoe zijn ervaring was toen hij vanuit het buitenland terugkeerde naar Perth.
Ondanks zijn tong in bedwang ‘zou gemakkelijker Noord-Korea binnen kunnen komen’ Instagram-verhalen die werden gepost bij het opnieuw binnenkomen van het land, vertelde Immanuel later aan DMARGE dat het “eigenlijk een heel soepel / gemakkelijk proces” was.
“Ik heb het afgelopen jaar zoveel horrorverhalen gelezen, dus ik verwachtte het ergste, maar eerlijk gezegd dacht ik dat het duidelijk was”, vertelde Immanel aan DMARGE. “Dat gezegd hebbende, kan ik begrijpen dat iedereen die zich geen zaken- of eersteklasvluchten terug naar Australië kan veroorloven, een heel andere ervaring zou hebben.”
“Het is een pay-to-play-systeem. Het is natuurlijk niet te vergelijken met enig ander land waar ik de afgelopen maanden ben geweest. In Europa maakt het niemand meer uit. Je kunt zien wanneer je met Europeanen praat (ze praten over het algemeen niet over covid), terwijl het in Australië een obsessie lijkt te zijn om over covid te praten.”
“Als je terugkomt in Australië, voel je je, hoewel de mensen vriendelijk zijn, een gevangene/crimineel. Er staat een bewaker voor de deur van mijn hotel en vanaf het moment dat we landden totdat we werden ingecheckt, was er een politie-escorte om ervoor te zorgen dat niemand de kans kreeg om weg te rennen.
Op zijn website Vluchthacks, schreef Immanuel onlangs: “Bij aankomst (er waren ongeveer 30 passagiers op mijn vlucht), hebben we allemaal de standaard immigratieprocedure en douane doorlopen. In Perth is een apart station waar je je G2G QR-code moet laten zien (vergelijkbaar met de Australische reisaangifte), en het personeel laat je weten in welk hotel je je 14-daagse quarantaine gaat doen.”
“Daarna werden we teruggeleid naar de bagagehal, waar we allemaal zaten en moesten wachten.”
“Zo’n 2 uur later (een passagier hield ons allemaal zo lang op – vermoedelijk omdat zijn papierwerk niet in orde was).”
“Vervolgens werden we uit de achterkant van het vliegveld geleid, terug naar het tarmac waar 3 bussen op ons stonden te wachten, begeleid door een politie-escorte. Ik wist niet zeker of ik me een koning of een crimineel moest voelen. Voor zover ik weet, krijgen beide een vergelijkbare ervaring als ze per vliegtuig in Australië aankomen.”
Immanuel zei op dag vier van zijn quarantaine tegen DMARGE: “Eerlijk gezegd is het niet zo moeilijk, afgezien van het feit dat je geen frisse lucht kunt krijgen.”
Hij vertelde ook dat hij een gehuurde hometrainer had ontvangen en gezonde benodigdheden kreeg toegestuurd. Toen nam hij natuurlijk geen leveringen van “Franse smokkelwaar” of mijnbouw Bitcoin aan …
Afbeelding tegoed: @flighthacks
“Ik ben gewend om thuis te werken, dus dit is niet zo heel anders”, legt Immanuel uit. Hij gaf ook toe dat hij de elektriciteit van het hotel gebruikte om Bitcoin te minen.
Bekijk Immanual mining Bitcoin in quarantaine in de onderstaande video
Immanuel zei ook dat hij zich voorstelt dat het moeilijker zou zijn voor degenen die niet alleen reizen: “Ik zou geen quarantaine willen met partner/familie of kinderen (niet dat ik kinderen heb!) enz. De hotelkamers zijn klein, dus er is echt geen Er is niet veel ruimte voor meer dan 1. Hoe dan ook, het is pas dag 4 en ik heb mensen horen zeggen dat het breekpunt meestal dag 10 is…”
Blijf op de hoogte voor zijn volgende update.
Lees volgende
creditSource link
